kuşlarım üşüyor... sen krizlerinin ortasında kalmış biçare ruhumun son çırpınışları bu. duvardaki siyah gölgen ürpertiyor göz bebeklerimi... kuşlarım üşüyor... ben üşüyorum... senden bana kalan dökülmüş saçlar, bir kaç kutu antidepresan ve yılların sürgün acısı. sana sen kala kaybettiğim seni arıyorum... yüreğime akan her yağmur damlası sensel ruh çiziği oluyor içimde. avuçlarımda sakladığım umudu keskin bir zemheri alıp götürüyor... kuşlarım üşüyor... ben üşüyorum.
