sürekli eleştirdiğimizden değil, türk halkı yüzünden gelişemeyen futboldur. türkiye, futbol oynanabilecek en güzel ülkelerdendir. nüfus desen 70 milyon, ülke desen şehirler ebesinin yanında değil. yani haftada bir maç yapan bir takım, rahat rahat, yorulmadan top oynar. erzurum-istanbul arası uçakla en fazla 3 saat yani, ne ki? sonra dediğim gibi, futbol oynayacak alan çok. halk futbola yatkın, oynamaya müsait. gençler top peşinde koşturuyor. yetenekler de çıkmıyor değil, çok yetenekli türk gençlerimiz var şu sıralar. fakat görüyoruz. batuhan karadeniz, arda turan... bu adamlar kafayı yiyorlar "iyi futbolcu" olunca, şan şöhret sahibi oldukları vakit.
ve kesinlikle "harika" falan değildir, bu gibi sıfatlarla adlandırılması diğer liglere ayıp etmektir. çoğu yazarın yarısı yaşındayım. kendimi bildim bileli futbolla ilgilenirim, babam sağolsun, izleme fırsatı bulamadığım lig de yoktur. hadi dünyayı falan geçiyorum, avrupa'ya bakın. ingiltere, italya, fransa, almanya... bunları hiç saymıyorum, karşılaştırmıyorum. bir norveç, isveç, danimarka... efendime söyleyeyim bir polonya... ulan oradaki taraftar ruhu, oradaki futbol oynama isteği, oradaki eğlence bizim ligimizde olsa, şimdiye 50 tane şampiyonlar ligi şampiyonu çıkarırdık. ama olmuyor işte.
şöyle bir bakın, lütfen. galatasaray, fenerbahçe ve beşiktaş haricinde bir takımın maçını izleyin. şimdi yeni yeni kayseri, bursa, buca gibi takımlar da dolu tribünlere karşı oynamaya başladılar. fakat maç başına seyirci ortalaması 1000'i bulamayan takım sayısı dahi çok fazla süper ligde. 10 istanbul, 8 ankara takımı ligine doğru gidiyor yavaş yavaş. eğlence sadece fenerbahçe-galatasaray kapışmasında. ara sıra beşiktaş dürtüklüyor, her sene yeni bir takım "şampi" oluyor ve sezon sonunda dökülüyor.
bu anlamda bursa'nın şampiyonluğu, kendisinin gelişmesinde rol oynayacaktır eğer bursa şampiyon olursa. yoksa kusura bakmayın da, şu şartlar altında bu futbolla türk futbolundan bir bok olmaz.
dünya kupası üçüncülüğünden bahsedilmiş... ya arkadaş, kimi yendik biz orada? çin, güney kore, senegal... karşımıza bir dişli takım çıktı, ona da iki maçta kaybettik zaten. bir futbolcunun peşine 4-5 kişi takıldık. neyin başarısından söz ediyoruz?
