canım babama,
ilk göz agrındım biliyorum. yuvadan uçma vaktim geldiğinde ,göz yaşların ıslatmıştı gelinliğimi. seni öylece bırakıp, başka bir hayata dogru yol alıyordum. balayındayken agladıgını, annem söyledi, gizlice. şimdi yoksun. iki gün var ki, unutamadıgım , kimsenin yaşamasını istemediğim , o kötü haberin geldiği, telefon sesi kulaklarımda hala. koca çınar yıkılmıştı artık. kalbi dayanamadı daha fazla. en çok içimi acıtan yanı, biz yoktuk .sen , yanlız başına kaldırımda öylece kalakalmıştın.
hastanenin yolunu tutmuştuk. seni bulmak umuduyla, acil servisin bütün odalarını gezdim. yoktun...
sensiz ilk gecemizi geçirdik. seni hastane morgunda bırakıp, sabah teslim alacagımızı söyleyen görevliye bakakaldım. okadar zor geldi ki, anlatamam. seni son görüşümde sarılmıştım sana. nerden bilebilirdim ki, onun son olacagını, nerden bilebilirdim ki, ölümün seni beklediğini. acını yaşıyorum zaman zaman...küllenmeli diyorum. git gide artıyor. özlemek çok zor baba, gelmeyecegini bilerek. seni çok seviyorum. mekanın cennet olsun.
(bkz: babanın ölmesi)
