cem yılmazın varlığıyla şartlanmış, genişçe bi gülümsemeyle koltuğa oturan izleyiciyi dumura uğratması kaçnılmaz filmdir.senaryosu yetersizdir kopukluklar diz boyudur.ama mazhar alansonla cem yılmaz arasındaki baba oğul diyaloglarının samimiyeti işi kurtarmıştır. fakat doyurucu bi film olduğu tartışılır.memnuniyetsizliin nedeni komik olmamasında değildir sadece yetmemiştir işte..
