makyaj yapmış, ağzını yüzünü kimyasal maddeye bulamış kadınla öpüşmek, kah yanağından, kah ağzından, belki de sarılmak.
bildiğin plastik tabağı yalamak gibi bi'şey. ağızda kanserojen partikülleri dolanır, her bir yana dağılır, toplamak için hadi yanak olsa silersin kolanyalı mendille ama ya ağızdan öpüştüysen, ne yani gırtlaktan içeriye elektrikli süpürge sapı mı sokacan ? çok zor sözlük inan çok zor.
ben bugün makyajsız sevdiceğimi öptüm de yattım.
o ruj denen tiksinç nesnenin dilde bıraktığı iç gıcıklayıcı tadı hiçbir çöp tenekesinin ekmekle sıyrılmaya müsait zemin katında bulamazsın. hele bir de sigarayla karışık bir tadsa o bahsi geçen, ve fakat değil ağzıma, kelimelerle yazıya dökmenin zor olacağı o tadı hatırlamak bile istemem.
yanaktan öpmek bir dert, elini tutmak başa bela, bir de sarılayım dersin işte o an bitersin. üstün başın sim denen zımbırtıdan dolayı parıl parıl olur, bildiğin beyoğlu travestisi olur çıkarsın.
dudaklar onun değil, yanaklar onun değil, o eller ah o eller. gözler enteresan bir renge boyanmış, ilk gördüğün, ağrın olan o gözler değil.
ben bugün bunu anımsadım sözlük, hiç de aklımdan çıkmaz aslında, dudakta kırmızı ve kendinden geçmiş bir ruj, alt kısım pembeye yakın emmekten, üst kısım alabildiğince kahverengiye yol almış sigaranın dumanından. gençlik yıllarımın sevgiliye ve öpüşmeye hasret zamanlarında tatdığım bu duygu beni öyle bir fırlatıp atmış ki, üzerinden onca sene geçmesine rağmen dudağımda tadı yer etmiştir.
