Gün ışığından azıcık faydalanabilmek için pencerenin dibinde oturan teyzenin gözleri de ağlamaklı. Sanki isteği var pencere dibinden... Umrunda değil güneş O'nun da! Tam aşağısındaki garajın önünde, kendi başına top oynayan çocuk anın keyfini çıkarırken, zamanın Ondan aldıkları ve bir o kadar verdiklerinin deminde olan teyzeciğim; o top oynayan çocuğa bakıp, aklından geçenleri kafasnda tutamayacak kadar derin bir of çekiyor.. Tam ortasında olmak ne garip ''hayatın''... Bir çocuk gibi gökkuşağının bittiği yerde sürprizleri görmek isteyecek kadar heyecanlı, daha da yaşayacakları iki elin parmağını geçmeyecek kadar kalmış teyze gibi sakin ve sonu bekler gibi yaşamak ne tuhaf!
Geç ey zaman, umrumda değilsin. Ben sana değil yaşamak istediklerime yetişeceğim...
