ozellikle bu sozlukte hissettigim durumdur. kaza ile arti almaya basladigim zaman yazdigimi tekrar gozden gecirmek zorunda hissediyorum; oysa eksi alinca icim rahat oluyor, mesaji hedefine ulasmis sayiyorum. zaten hedef sahislar degil de koskocaman bir kitle olunca kacirmak da bayagi zor oluyor haliyle, bir kac fitili kisa derhal atesleniveriyor.
bir arkadas da ayni yonde hissetmis herhalde: (bkz: cok eksi oy alarak keyiflenen yazar modeli)
-birisi de buna arti oy vermis ya, ne diyecegimi bilemedim; "yuh artik" diyeyim bari...
