bunca acıyı minicik yüreğinde taşıyabilmiş sevgilimsin sen benim. sevgili kelimesinin her anlamını içinde taşıyorsun.
evime geldiğinde nasıl mahçup, nasıl tedirgindin. hayatımın senden ayrı olduğunu farketmiştin. o kadar üzüldüm ki ben senden ayrı bir hayat istemiyorum ki anne yine karış bana dağıtma oraları diye kız. günlerce göremeyeceksin diye suskun durma... herşey özenli olsun istedim o gün mutlu ol biraz sıyrıl ömrünü geçirdiğin şehirden, acılarından istedim. ama gittiğinde seni çok iyi anladım anne gidişlerime geldiğim günden acı duyuşunun nedenini anladım. gittiğin gün ağlayamadım ta ki eve gelene kadar annecim. iki gün benimle yaşadığın günler kapıdan girişimle canımı yaktı. yokluğumda havlu düşmüş diye evdeymişim gibi hissedip ağlamışsın ya senin koyduğun hiç birşeyin yerini değiştirmedim gittiğinden beri.
anne sensiz bir hayat istemiyorum ben ne gerekirse yapabilirim bunun için. bana hayatın ne üzerine kurulduğunu öğretti özlem. hiç birşey önemli değilmiş ne para, ne kariyer... sevdiklerinin yanında yaşlanmakmış tek istediğim...
kalbini ikiye bölmüş güzel kadın acılarını bana ver ben çekeyim güzel gözlerin yeter ki birer inci tanesi gibi parlayıp dökülmesin. yeter ki kokunda biraz hüzün beslenmesin.
