hergün işe giderken ve dönerken bindiğim trendir. tabi her bindiğimde yolculuğun sonuna kadar ayakta giderim omzumda email atmaktan başka bi boka yaramayan laptopun verdiği ağrıyla ayakta 1 saat yolculuk.
aslında normal şartlarda 45 dakika ama her zaman bi haltlar olur trenci amca düz bir saate tamamlar.
ha bide bazen birileri kalkar diğerleri oturur işte o bana hiç denk gelmez. benim parsellediğim alandaki oturan teyze ve amucalar ya haydarpaşada ya gebzede inerler bende gidene kadar içimden küfrederim.
öyle sıkılırımki bi seyyar satıcı binsede onu dinlesem zaman geçer derim. çünkü o adamların yaptığı vurgular trenin o monoton sesini bloke etmeye yarar ama o amcalar da gelmez gelsede çok kalmaz. beni göt gibi bırakırlar şanssızlığımla o kalabalığın ortasında
