sevgili gunluk, dun yine bira ictim. hemoroidim olmasina ragmen, kendi kendime soz vermis olmama ragmen yine de bira ictim. utaniyorum, yarin sicamayacak olmanin bilincinde oldugum icin uzuluyorum, o bilinci unutacak kadar icemedigim icin kendimi kiniyorum.
ama param az be gunluk, votka icsem, para yetmeyecek, illaki ac karina icmek zorunda kalacagim, tamam ac karina votka icerim ama sigara icmek o zaman sorun oluyor, tad alamiyorum.
tarni'ya arpayi yarattigi icin sukrediyorum ama tanri'yi hemoroidi yarattigi icin kiniyorum! ictikce ona daha da yakinlastigimi hissediyorum, ama ictikce beni kendisinden uzaklastirdigini dusunuyorum, ah be gunluk sen de olmasan.
dun ictigim biralardan birinin yapistirmasini cozmedim, ilk biranin, bu da bir ilerlemedir diye dusunuyorum, ve otokontrolumu gelistirdigime inaniyorum, ama sidik kontrolumu gelistirdigime inanmiyorum cunku ikinci birayi bitirmemle asiri guclu iseme istegime hayir diyemedim.
her zamanki gibi kadinlar tuvaletine isedim, biliyorsun cok daha temiz oluyor. kaldirdim yine oturagi, cikarken yakalandim bir kadina ama cok sempatik bir sekilde siritip, bakin oturagi kaldirdim, sadece daha temiz oldugu icin isiyorum dedim, anlayis gosterdi. insanlar bazen cok iyi gunluk, tanimadigin surece cok iyi.
5. biramdan sonra havucumla salataligim da geldi, yine yemedim havuclari, biliyorsun kusturuyor, hem de turuncu kusturuyor, turuncu kusmuga baktikca kusasim geliyor daha fazla kusuyorum, ta ki daha once yemis oldugum patates kizartmalarinin sarimsi/kahvererengimsi rengi turunculugu kapatincaya kadar kusuyorum. agzim yuzum mahvoluyor, garson kiziyor, utaniyorum.
ictikce arsizlasmiyorum, utangac bir rahatliga burunuyorum. sinirlarim daraliyor ama o sinirlar icindeki davranislarim ozgurlesiyor, mutlu oluyorum.
ben icmeye gidiyorum gunluk. sana demedim, gunluk bir sekilde icmeye gidiyorum, her gun iciyorum manasinda.
her gunun bu gunu de geldigine gore ben gidiyorum gunluk.
