burnuma acı acı yanımda yanan sigaranın kokusu gelirken sözlük bugün bir şeyler anlatmak için sana geldim, bu söylediklerimi benden dinleyecek neredeyse hiç arkadaşım yok. beni neşeli tavırlar içinde görmeye alışık olan arkadaşlarım benden birazdan anlatacaklarımı dinleyecek seviyeye henüz alışık değiller garipsemeleri söz konusu. sözlük hani bir kız olur ya seni sürekli gitmekte olduğun ve sürekli yapmakta olduğun bir şeye bağlar, hani onunla zaman geçirmek için atmadığın takla kalmaz, hani önünde gördüğünde sanki hiç bir dile hakim değilmişin gibi davranırsın, hani bir anda önüne düştüğünde, baktığın elini tutasın gelir sorduğunda naptığı,cevap vermeden her şeyi anlamasını beklersin, baktığında gözlerinde karadeniz'de kırmış kadehleri özgürlüğünü arayan bir adamı görürsün baktığında kendine çok benzetirsin, hani bütün bunları yaparken keşke bir şeyler anlasa diye umut edersin (boştur o boş), bir yandan da s*ktiğimin dünyasının üstüne yüklediği şeyler, yetişkin insanlığın verdiği; her şeyin başını sonunu düşünme yetisini düşünürsün. onu yaşamdan aldığın bir mola olduğunu düşünürsün elinde olsa her şeyi bırakıp molayı onunla beraber ömür boyu uzatasın gelir ya. hani bir de onun hani açık sözlü tavrı olur ya, kıyamazsın kendi çapınca bir şeyler söylersin, o ise bir şeyin farkında olmadan bir arkadaşına verdiği samimiyetle sana bir cevap verir. normal de cevap o değildir cevap farklı olması gerekir, görünce o cevabı sanki böyle sonsuz, yanlarında ağaçlar olan bir yolda yaprakların üstüne düştüğünü ve o yolun sanki hiç bitmeyeceğini düşünürsün. en sonunda o yolda ilerlediğin mesafede yorulduğunu hissedersin ya içini dökmek istersin şuan ordayım sözlük. sonunda ne olduğunu bildiğim ucu gözükmeyen bir yoldayım. duygularım devam etmem gerektiğini söylese de aklım her yerinde olduğunda bana olayın aslını söylüyor. tavırları, gözleri, felsefesi daha tarifini edemediğim beni benden alan her şeyi yolda devam etmem gerektiği söylüyor. peki biz gerçek bir dünyada yaşamıyor muyuz sözlük? yaptığımız şeylerin karşılığını aldığımız bir yerde yaşıyoruz. her gün sabah insanlar evlerinden bu yüzden çıkmıyorlar mı? yoksa biz bir kere geldiğimiz dünyada hayatlarımızı saçma sapan kurallar için mi kısıtlıyoruz? diyelim kısıtlamıyoruz hayatımızı bu kez de korkuyorum sözlük... çok oluyorum dimi? çok şey istiyorum. korkağım ben sözlük, yıkıp gemileri geçip karşısına cevabının önemi olmadığını düşünerek seni çok seviyorum diyemiyorum çünkü cevabı benim için önemli; ya bir daha göremezsem yüzünü?
