Komik yanları olabilceği gibi acı yanları da vardır ; mesela:
Ergenliktesinizdir. Birini seviyosunuzdur. Yanınızda oturuyordur. Ne zaman baksanız size bakıyordur ve siz hemen kafa çevirirsiniz . Utanırsınız. Yapabileceğiniz en büyük salaklıktır bu. O hep bakar , siz bakamazsınız. Hani insan kendisine bakıldığını , görmeden de anlar ya , anlarsınız ama bakamazsınız. Bacağını bacağınıza değdirir hemen çekersiniz. Eli elinize değer çekersiniz. Sizi sinemaya davet eder , 'dersanem var dersiniz' . Kıskanır , yanınıza erkek yaklaştırmaz , artizlik yapcam diye bağırırsınız. Hep utanırsınız. 2 yıl geçer aradan. Lise başlar. Siz ergenliktesinizdir hala ama aşkınız büyümüştür. Köpek gibi seversiniz tabiri caizse . Lise lisedir , orta okul değildir. O yoktur , içiniz acır , çok özlemişsinizdir. Ve birden onu görürsünüz , kapıdan girmektedir. Karnınıza kramplar saplanır , yüzünüzü ateş basar. Yine eskisi gibi gözlerinizin içine bakmasını istersiniz , yine eskisi gibi sevecen bakışlarıyla sizi süzmesini.Bu sefer karşılık vereceksinizdir . Ama süzmez. Soğuk bir bakış atar , kafasını çevirir. içiniz öyle acır ki , yere düşmek istersiniz , ölmek gelir içinizden. O soğuk bakışı , binbir nefret kelimesine bedeldir. O yaptığınız salaklıkların ardından 4 yıl geçer . O yine bakar size . Ama ne sevecenliği kalmıştır , ne de eskisi gibi tatlı konuşması. Daha dün elinizi tutan yaratık , bugün günaydın demez. Çok koyar , ama siz yapmışsınızdır.
Kendinizi çekmişsinizdir , o da seviyordu dersiniz içinizden . Seviyordu ama şimdi...
Canınız yanar , somut bir acı değildir bu. Aşkın somut hali görülmüşmüdür ki?
