uğur yücel, kenan imirzalıoğlu ve nejat işler gibi üç. tane sevdiğim iyi oyuncuyu kadrosunda bulundurduğu için kafadan iyidir diyerek izledğim ve memnun kaldığım filmdir.
nejat işler ve ceyda düvencinin pek fazla gözükmediği filmin konusu bir tane seri katilin pedofili, katil olup aflan dışarı çıkmış kişileri işkence ederek öldürmesi ve ello ve abbas karakterleri ile uğur yücel ve miroğlunun olayı çözmeye çalışması üzerine kurulu.
film çok amerkanvari olmuş bana göre. ama bunu iyi mana'da söylüyorum. aksiyon sahneleri müthiş olmasa da kötü de değil. çekimler iyi. bence bayağı iyi ama bu konuda bir fransız ekipten yardım alınmış sanırım. kendilerini belli etmişler zaten kelite açısından. gerçi uğur yücelin arabayla köprüden uçma sahnesi hiç olmamış. orayı hiç becerememişler. kötü yanlara örnek olarak konunun çok çok iyi olmaması, daha doğrusu çok iyi işlenmemiş olması da eklenebilir.
filmin sonunu tahmin etmek için çok kasmamıştım ama seri katilin ensar olmadığı zaten malum diye düşünürken çello ile ezo arasındaki kapalı sevişme sahnesinden önce ezo'nun "ben küçükken yetimhanedeydim. ailem yok" demesi beni direkt olarak ona yönlendirdi. ama ne yazık ki sonucunda kenan imirzalıoğlunun katil çıkması beni iyice morarttı. film için de yazık. çünkü ezo'nun katil çıkması daha etkileyici olurdu bana göre.
filmin en iyi yönü ise kesinlikle oyunculukları. uğur yücel her zaman ki gibi çok iyiydi. kenan imirzalıoğlu kendisine manken diyenlere cevap verircesine iyi oynamış ve şivesi de göze batmamış. keşke nejat işler gibi sevdiğim bir oyuncu da daha fazla süre alsaydı. oyunculukların çoğu iyiydi. bir tek o kadın polisi sevmedim. oyunculuğunu yani. ayrıca kendsi ve çellonun olduğu sevişme sahnesi klasik türk filmi sevişme sahnesiydi. neredeyse hiç bir şey göstermemek için kendilerini kasmışlar. madem böyle yapacaksınız hiç çekmeyin o sahneyi.
