bugün anladım ki şiiri, muhabbeti, hiçbir şey düşünmeden saatlerce müzik dinlemeyi ve bir yerlere yetişme kaygısı olmadan doya doya bir yerlerde kalabilmeyi epeyi özlemişim.
hayatın bize yüklediği model rolümüzün gerekliliklerini yerine getirirken ruhumuzun ihtiyaçlarını ne kadar göz ardı eder olmuşuz.
kendisini, ruh dinginliğini ve huzuru özleyen yazar...
