insan kendini sevemezse; başkasını sevemez diye bir söz duymuştum. zamanını hatırlamıyorum ama duyduğuma eminim. ben bu sözün doğruluğunu sonuna kadar savunurum ama ben şuna dikkat çekmek istiyorum insan kendini sevemezse, başkası onu sevmez sözü için bakalım neler söyleyebileceğim.
eskiden aynaya baktığımda nesin lan sen diyerekten sitem ediyordum kendime. lise zamanlarında daha vahimdi aynaya bakmayı sevmezdim. kendimi sevmezdim. beni kimse sevmiyor, beğenmiyor derdim ve bu suçu kendimde bulurdum. güzel bir yüze sahip olmadığıma, uzun boylu olmadığıma çekici olmadığıma hayıflanır ve kendimi beğenmezdim. iş bu noktaya varınca sözümüze geri dönüyoruz insan kendini sevmezse, başkası onu sevmez
her kişi karşındakine baktığında onda aradığı özellikleri bulmaya çalışır yok iyi olsun, beni güldürsün, neşeli olsun, duygusal olsun vb ama dikkat edildiğinde kendinde olan şeylerden bir parça olmasını istiyor. ben bunu baya sonra anladım ve bana benzeyen birini bulmayı umut ederek yaşamıma devam ediyorum. eğer ben o aradığım özelliklerdeki bir insanı seveceğime inanıyorsam; ben kendimi seviyorum demektir. ve kendimi seviyorsam bulacağım kişi beni sevecektir ve bende onu seveceğim.
uzaktan bakıldığında garip bir algoritma saçma bir döngü gibi düşünülüyor ama görüldüğü gibi birini sevebilmek ve onunda sevmesi için şartı şurada görüyoruz kendini sev bu noktada can yücel imdada yetişerek sevdiklerin kadar iyisin diyor ve bu sözden garip bir döngü daha çıkıyor. demek ki iyi olmak için sevdiğin birilerinin olması gerekiyor ve sevdiklerin olması için neydi şartımız kendini sev evet görüyorsunuz ben ne kadar şart bulsam da hepsini kendini sev şartına döndürebiliyorum.
uzun lafın kısası kendinizi olduğu gibi sade olarak sevin.
sevgilerimle
(yazarın 31.05.08 tarihli denemesidir)
