bir cafede otururken arka masada gülen insanların sana güldüğünü, evin penceresinde sigara içerken karşı binada ki bütün perdelerin arkasından sana bakıldığını, işten eve gelirken bütün mahallenin seni görmek için camlara çıktığını düşündüren bir illettir kendisi...
aynen bu düşünceler içinde hayatımı zehirlemeye devam ederken ta ki; müsait bir yerde inecek var lafımı iplemeyen şoföre -sağır mısın kaptan? inecek var. dediğim ana kadar. ondan sonra gördüm ki sosyal fobi denen manyak benden hızla uzaklaşmaya başlamış.
