"...eve gittiğimde dört duvar arasında yapa-yalnız kalıyorum. sizi karşılayan bir eşiniz, çocuklarınız var, benimse hiçbir şeyim yok diyerek ağlamaya başlayan tolga karel, daha sonra koşarak oradan uzaklaştı."
fdsfdsf koşarak uzaklaşmak nedir abi ya, nasıl bir hissiyattır bu? gözümde canlanan sahne yeşilçam'dan arak vallahi: sevgilisiyle/ arkadaşıyla/ babasıyla kavga eden genç ve isyankar kızın eli burnunda ağlayarak odasına koşması. "hayır.. hayıııırr" deyu bağırmamış allahtan. gerçi kalbinin çok kırılmış olabileceğini, hayatın çıkmazlarıyla mücadelesinde takatinin tükendiğini, gözyaşnın kekremsi tadının hep dudaklarında olduğun... sdfsdfsdf yok abi olmuyor, ne kadar istesem de empati yapamıyorum bu noktada. koşarak uzaklaşmasa belki yapardım ama bu haliyle başaramıyorum :(( hissiyatımı sikeyim.
- tolga dur!
+ olmaz, çok yalnızım abi :((
- tolga ağlayarak koştuğunda her şey hallolacak mı sanıyorsun?
+ hiçbirşey hallolmadığı içün ağlayarak koşuyorum zaten abi :((
- büyük laf ettin vallaha, haklısın, koş. run tolga run!
+ bu olaya da sinematif bir hava kattığın içün teşekkür ederim.
- tolga koşş!
+ abi holivud daha iyiydi, bu dediğin yanlış anlaşılabilir :/
