zamandan mı, yoksa yaşadığımız çağdan dolayı mı, ya da ikamet ettiğimiz yerden mi bilinmez ama her zaman olumsuz bir düşüncemiz vardır, birilerine yardım ederken. en basit bir örnek vermek gerekirse; yaşlıca bir teyze, elinde ağır yük. hemen içinde yardım edesin geliyor. ama ön yargı, "dur arkadaş" diyor. belki senin niyetini sadece "iyilik" olarak görmeyecek? belki sen, aslında onun için bir hırsız olabilirsin. ya da (biraz daha abartayım) tacizci.
teyzemizin böyle düşünmesi aslında normaldir. çünkü zamanın eminsizliği, insanların alınlarda olmadığı, yüreklerinde barındığı için şüpheci olacaktır. çoğu zaman da "sağ ol evladım, gerek yok" lafını işitmemiz mümkündür.
