en ufak şeyden iğrenirken onun kusmuğunu çekinmeden temizleyebilmektir köpek sahibi olmak. yemeğe annenizin saçı düşünce bir ton trip atarken köpeğinizin tüğü her t shirtünüzün üstündedir, hiç gocunmazsınız. ilk geldiği gün kucağınızda uyudu diye yarım saat hiç kıpırdamadan durmaktır. parmağınızı meme sanıp yalarken annesi olursunuz. sonra biraz büyür arkadaş olursunuz. her şeyi beraber yaparsınız. denize gider, köpek girmesi yasak olan havuzlara gizlice sızarsınız. çikolatanızı paylaşırsınız. diş izi olmamış terliğiniz yoktur. o olgunlaşınca sizin anneniz olur. "çok koşma evladım" der yorulunca yüzünüze bakıp. artık gitme vakti gelince de sessizce kafasını ellerinize bırakır. ben gidene kadar yanımda kal der gibi bakar. halsiz haliyle bile burnunuzu yalamaya çalışır. sonra uyur. ve artık siz köpek sahibi değilsinizdir. beraber büyüdüğünüz dostunuz ölür ve artık siz sonu onun gibi olucak diye köpekleri sadece uzaktan izlersiniz. köpek sahibi olmak ölümüne katlanmayı gerektirir. evlattır, candır.
