"bir şelaleden aşağı düşüyorum. sular çağlayarak dört bir yanımı sarıyor. acı kadar sıcak, buz kadar soğuk sular. sürükleniyorum. hızla. duramıyorum. kontrol bende değil. kontrolsüz bir düşüş. bedenim savruluyor. yüzüstü, sırtüstü devriliyorum, daireler çiziyorum. taşlara çarptıkça bir yerlerim acıyor. düşüyorum. nereye düştüğümü bilmeden. kıyıdakilerin seslerini, çığlıklarını duyuyorum. beni korkuyla izliyor gözleri. bense suyun derinliğinde teslim olmanın, direnmemenin huzurunu yaşıyorum. suyun kıvrımlarında yol alıyorum. gökyüzünün maviliğinden başka bir şey görmüyor gözlerim.
yaşamı izliyorum, kaderimi. her gün ufak etkilerle yönü değişen çizgimi. aslında benim olmayan bi hayatı yaşamanın dayanılmaz baskısından kaçış bu. ama farkında değilim. önce annem, ailem, ilkokul öğretmenim, komşular, okuduğum kitaplar, televizyon, radyo, gazeteler, tanıştığım insanlar, üniversitem, iş hayatım... her şey bugüne kadar üzerime bir çizik atmış. bense en az kendimi dinlemişim. ben olamamanın dışında her şey olmuşum. öte yandan, yalnız değilim. benim gibi yaşayan milyarlarca insan var. kendi hayatlarını yaşayamayan, kendi olamayan. benim gibi. "
