2. abdülhamid döneminde özellikle tartışılması bir yana, (bkz: meşrutiyet) islamcılık, kendi içinde soruları getiren bir çeşit mefhum. islamcılar, geçmi$ten günümüze "batı"nın doğudan üstün olduğunu kabullenerek, "batı"daki ilericiliğin(?), teknolojinin ve bilumum insani bazda üstlere oynayan hangi durum, olay, kavram, yenilik varsa özenmeye çalı$mı$lardır...
"islam"ın siyasi bir platformda "değerlik" kazanması istenilmi$, bu durum kendi kendini 1. dünya sava$ında arap-ingiliz birliği ile çürütmü$tür. aslında sistemin bir suçu değil. kusur; sistemi yanlı$ yönetenlerin ve uygulayanların. bu yeryüzünde böyledir. modernle$me ile birlikte su yüzüne çıkmı$tır. bu taraftan olaylara bakarsak, kar$ımıza çıkan bir durum daha var. zulme, haksızlığa kar$ı bir "hayır" var...
mefhumların içlerini farklı doktrinlerle doldurmak yahut olduğunun dı$ında bir boyut kazandırmak giderek büyüyen bir çıban. bir süre sonra acı vermeye ba$lıyor, zararını da "insan" çekiyor. kendi damarlarına islamcılık, ümmetçilik gibi inanç sistem kaynaklı serumlarını "bir farklı" zerkleyenler tarih önünde karanlığa gömülmü$lerdir, gömülmeye de devam etmektedirler...
bu tıpkı sovyetlerin dünya politikalarına aldığı cephe gibi...
