insanın içine yumruk gibi oturan bir şey. ne yaparsan yap önüne geçemiyorsun bu duygunun ve ne kadar seversen o ölçüde affedemiyorsun o'nu. işte olayın kırıldığı nokta da bu sanırım, birbirine zıt iki duygu nasıl da birleşiyor aynı beyinde aynı yürekte. aslında seviyorsun ya o'nu, affetmelisin. çünkü iyiliğini ister seven, sevdiği kişinin. ama olmuyor, yediremiyorsun. sevdiğini bile bile yapılanlara gözyumamıyorsun. o senin canını nasıl acıtmışsa sende içinde cezalandırıyorsun o'nu. sonunda zararı yine sana oluyor, farkındasın bunun ama bile bile affedemiyorsun o'nu . belki de affedersin günün birinde ve belki affetmişsindir bile bu kelimeleri yazarken...
