şehir efsanesidir. tüm kışlalarda anlatılır. hikaye aşağıdaki gibidir.
operasyon esnasında bir asker ağır yaralanır. eldeki mevcut imkanlar kısa süreli tedaviyi sağlamıştır, ancak mutlak suretle hastaneye götürülmesi gerekmektedir. bu esnada çatışma tüm harareti ile devam ederken, telsiz ile helikopter istenir. durumun ehemmiyeti açısından, gönderilecek helikopterin herhangi bir karşı saldırı ile düşürüleceği göz önünde bulundurularak onay verilmez. tarihi söz şu şekilde bir konuşmanın devamında gelir;
- komutanım ** acil skorsky gönderin. ağır yaralı asker var.
+ kendi imkanlarınızla tedavi edin. bu şartlar altında gönderemem. ancak destek yolda. dayanın.
- askeri kaybetmek üzereyiz. çok fazla dayanamaz.
+ asker! analar asker doğurur ama skorsky doğuramaz!
- anlaşıldı komutanım..
ha, bu yaşanmış olabilirde. doğrudur. yaşanmamış olabilirde. o da doğrudur. aslında anlatılmak istenen, askeri mühimmatın önemidir. zira askerlik görevini yapmış bir birey olarak, sıktığımız her merminin hesabını verdik. mermi sayılı olarak verilirdi. hiçbir malzeme elde dağılmadan yenisi verilmezdi. babam yaşında kaç tüfeğin bakımını yaptım hatırlamıyorum. tüfeğe ait bir pim kaybolduğu an, tüm tabur yerleri koklardı. zira o pim bulunmadan burun, toprak üzerinden kaldırılmazdı. kalkamazdı. mühimmat disiplini kusursuzdu.
not: askeri bilgi değildir. anektoddur. hatıradır.
