islam dinini seçmiş allaha inanan bir bireyin, günün herhangi bir saatinde "- lan yoksa..?" şeklinde ki tereddüt evresi, aynı şekilde bir ateistin "-lan yoksa..?" sı, birbirinin eşdeğeridir, gidip gelmelerin paradoksu, vicdan denilen hürriyetin aslında din dil ırk ayırmadığının kanıtıdır.
12 eylül 1980 kahramanları nazarımda skor insanlarıdır. sebep sonuç gözetmeksizin, sayıya oynamışlar. olaylar ne sağ nede sol taraftan izlenilmemiş, kıyım yapılacak satıh belirlendikten sonra kontak açılmıştır. kenan evren çıkıp, "yargiya birakmam intihar ederim" diyebiliyorsa, kullandığı pastel boyalarının renkleri artık o kararmış vicdanın boya götüremediğindendir. gözlerini kapatıp huzurla uykuya dalamadığındandır. işkence odalarında yankılanan çığlıkların apansız kulaklarına ilişmesindendir.
iş bu "-lan yoksa..?", bazen din kartını ters çevirip, vicdana bakıldığında da çıkar gün yüzüne. kenan evren geç de olsa "-lan yoksa..?" demiş, toprağa yaklaşmanın verdiği acziyeti dışa vurmuştur.
komşunun bahçesinden arakladığım ham şeftaliler, ve ziline basıp kaçtığım bir kaç apartman dışında haneme çarpı attırmadım. benim ki günahsa şayet, ve yanacaksak cehennemde, lütfen aynı yerde yanmayalım. parmağımla işaret ederek haykırırım bu nasıl adalet, bu nasıl mizan, bu nasıl denge!
