şimdi saat, sensizliğin ertesi..
yıldız doğmuş gök yüzü ay aydın..
avutulmuş çocuklar çoktan sustu..
bir ben kaldım, tenhasında gecenin
avutulmamış ben..
şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
ki bu yaşlar utangaç boynunun kolyesi olsun.
bu da benim sana,
ayrılırken hediyem olsun!..
soytarılık etmeden güldürebilmek seni
ekmek çalmadan doyurabilmek
ve haksızlık etmeden doğan güneşe
bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi
mülteci isteklerim oldu ara sıra biliyorsun..
şimdi iyi niyetlerimi bir bir yargılayıp asıyorum,
bu son olsun!
bu da benim sana,
ayrılırken hediyem olsun!..
şimdi saat, yokluğunun belası,
sensiz gelen sabaha günaydın..
işi gücü olanlar çoktan gitti,
bir ben kaldım,
oltasında gecenin..
hiç uyumamış ben..
şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
ki bu yaşlar utangaç boynunun kolyesi olsun.
bu da benim sana,
ayrılırken hediyem olsun!..
kafamı duvara vurmadan tanıyabilmek seni
beyninin içindekileri anlayabilmek
ve yitirmeden yüzündeki anlık tebessümü
bütün saatleri öylece dondurabilmek için
çıldırasıya paraladım kendimi lanet olsun..
artık sigarayı üç pakete çıkardım günde..
olsun gözüm olsun, ne olacaksa olsun..
