yapılan bir konferansta kendisine yer kalmadığını gören savcı bir anda isyan eder. onu sakinleştirmek ise korumalara ve polislere düşer. ancak içlerinden kadın polisin biri başsavcıyı salondan dışarıya çıkmasını isteyince sözlü sataşmalar başlar ve kısa sürede fiziksel müdahaleye dönüşür. aralarındaki laf atışması ise şöyle cereyan eder :
+ : kadın polis , - : başsavcı
+ beyefendi, sizi dışarı alalım.
- hayır çıkmayacağım dışarı.
+ çıkacaksın!
- ankara başsavcısını çıkart da göreyim hadi.
arbedenin ardından başsavcı kadın polise soruşturma başlatır. hatta kendisinden helallik ister. fakat kadın polis el sıkışmayı kabul etmez. bu sırada da aralarında yine şöyle bir konuşma geçer :
+ helallik bir şey değil, doğu'ya atanmaktan korkuyorum.
- merak etme ben seni korurum.
aralarındaki helallik sorunu da bir şekilde çözüme kavuşturulur fakat aradan 1 gün geçince kadın polisin korktuğu başına gelir ve açığa alınır.
yazarın değerlendirmesi,
öncelikle bir savcının bir koltuk savaşı uğruna bu denli kendini küçük düşürmesi çok yanlış. ancak bir bakıma da haklı. neden diye sorarsanız adam kendi toplantısına giremiyor. neticenin bir başka boyutu da kadın polisin mahalle ağzıyla savcıyla laf dalaşına girmesi. karşısındaki insan yaşça ve kademece kendisinden büyük olduğu halde hesap sorarmış gibi bir tavır takınıyor ve emredici hükümlerde bulunuyor. sen kimsin ki onun karşısında? isterse dokunulmazlıklarıyla içeri attırır seni. hey gidi hey..
