bundan seneler seneler öncesinde "iki milyonuncu entry'ye ne hediye versek" "evet sana katılıyorum arkadaşım" "söylediğin doğru ancak şuralarına katılmıyorum" tandansı içerisinde herkes birbirini sever, tartışmalar edep ve saygı çerçevesinde meydana gelirken, şimdi gün itibariyle görüyorum ki hali nice olmuş.
aslında herkesin kendi sözlüğünü açması sözlük yazarlarını alternatif aramamaya itti. yani ekşi uludağ ya da itü'den şutlanan yazarlar artık private'da yazar olmak zorunda değildi artık. ya da siteyi yeni keşfeden biri için çaylaklık esnasını bekletecek kadar bir popülaritesi yoktu. çünkü çat diye kendi sözlüğümü kurarım felsefesi vardı. ya da 3 bilinen vardı artık. oralarda çaylaklığımı beklerken sağda solda takılırımcılık.
şimdi bir bakın private sözlük ana sayfasına.
her şey her yerde, garip bir düzen enteresan bir tema ve yadırganmaması mümkün olmayan bir sözlük ismi(private?!?)
adalet sistemi hakkında ise kullandıkları çift kollu terazi sisteminden fazlası değildir.
insanların alternatifi henüz yokken kendini kocabaş yapabilecek zamanı mevcuttu ancak o standardını hiç bozmadı, belki de hijyenin uğramadığı küçük kebapçıların o müthiş tadını yakalamak istedi. o statükoculuk felsefesini ufak bazı butonlar hariç hiç bozmazken takip etmediği bir şey vardı. insanlar bambaşka bir şey arıyorlardı artık, o da güncellik.
