aklımın ucundan bile geçmiyordu.. hiç ummuyordum oldu, bir kış gecesiydi üşüyordum ve yorulmuştum ben. sen geldin. simsiyahlarından içinden karbeyaz geldin bana.seni çok sevdim sadece sevdim. bağlandım, yüreğimi verdim sana. onları haksız çıkarmak çok güzeldi. hep dinledim seni. haksızda olsan yüzüne vurmadan, acıtmadan, yormadan sevdim.. o kadar inanmıştım ki beni sevdiğine.. insanlara bahar geliyordu.. ama sen benden gidiyor gibiydin, eskisi gibi değildik sana sevgim eskisinden çoktu oysa bilmiyordun. bir karanlık gece gidiyorum dedin. sustum. kal dedim kalmadın. sana yalan söyleyemem dedin. ben yalanlar istiyordum. incilmezdim yalan söylesen seviyorum desen.. günün en güzel saatleriydi ve yanımda kalmalıydın. ama gittin... hep seni soruyorum hep.. sana hiç bir zaman kızmıyorum. belki benim hatam yapamamışız.. mutluyuz hepimiz demişsin.. ben mutlu değilim ki.. böyle olması gerekiyordu demişsin.. gerekmiyordu. sıkılmışsın.. ben hiç zaman sıkmadım ki seni.. geçerli bahanelerin yok işte. sevmiyorum desene şuna. ama ben seni çok seviyorum ve sen bunu hiç bilmeyeceksin. ben bu hayalleri sana kurdum ben bu yazıyı sana yazdım ve bunu da bilmeyeceksin..
edit: zaman asımından az da olsa nasibini alan duygular bunda baya mevcuttur, ne duygusalmısım mübarek.
