devletler, egemenlik alanı içerisinde yaşayan insanların hizmetkarı olması gereken kurumlardır. işte! bu nedenledir ki anayasalar, devlet değil insan odaklı olmalı, devleti değil bireyi esas almalıdır.
oysa,
1921 yılından itibaren sırasıyla oluşturulan 1924, 1961 ve 1982 anayasaları'nın tümü, bireysel hak ve özgürlüklerden önce devletin nitelikleri ve yönetim biçimine yönelik maddelere öncelik vermiştir. bu, bir anlamda devletin mevcudiyetini, vatandaşın temel hak ve özgürlüklerinden daha üstün tutma anlamı taşımaktadır.
gelin! bir de almanya anayasası'na bakalım;
madde 1: '' die würde des menschen ist unantastbar. '' yani, '' insan onuru dokunulmazdır. ''
ne denli anlamlı bir giriş! sizce de öyle değil mi?
