içinde sevgi olan her ilişkide mutlak bir çıkar olması durumudur.
kadın kocasını sever çünkü; karnını doyuruyordur, koruyordur kendisini, cinsel ihtiyaçlarını karşılıyordur* genlerini aktarması için yardımcı oluyordur kendisine...
erkek karısını seviyordur çünkü; eve geldiğinde sıcak yemek buluyordur, çamaşırları yıkanıyor, ütüleniyordur, cinsel ihtiyaçları karşılanıyordur, genlerini aktarmasında yardımcı oluyordur kendisine...
anne/baba** çocuğunu sever çünkü; çocuk yaşlılık garantisidir, ölüm sonrası belirsizliğin getirdiği korkuyu bastırmak için genlerle de olsa dünya'da kalmayı sağlayan bir araçtır*, yapamadıklarını yaptırarak tatmin olmalarını sağlayandır çocuk...
arkadaşımızı severiz çünkü başımız derde girdiğinde,paylaşacak birşeylerimiz olduğunda gidecek yerimiz olsun isteriz. kadınları/erkekleri severiz abazan kalmamak için. hayvanları severiz etinden, sütünden, yırtıcı dişlerinden faydalanmak, yalnızlığımızdan kurtulmak için...
evet mutlak her sevgide bir çıkar vardır, dünya düzeni böyledir, yaratıcı böyle olsun istemiştir ve tabi ki bu kötü birşey değildir. içgüdüseldir, düşünülmeden yapılır. tıpkı bir yanda besin maddesi, diğer yanda toksit madde olan ortama bırakılan tek hücreli canlının besin maddesine doğru kayması gibi. bize faydalı insanlara yaklaşır sever, zararlı olabileceklerden uzaklaşırız. bu eylem bilinçli yapıldığı zaman adı "menfaat ilişkisi" olur*
bunları şu yüzden anlatıyorum: bir insan için "acaba menfaati olduğu için mi bana yaklaşıyor" demeyin. evet, vardır mutlaka menfaati. "bunu bilinçli mi yapıyor acaba?" diye sorun kendinize, işin içinden çıkması daha kolay oluyor.***
