bir nevi dört ayak üstüne düşmek. yırtmak, yırtmak gene yırtmak... 150 kere kalbi durup tekrardan hayata tutunmak kadar mühim belki de. önce kıymet bilmeli yaşamdaki güzellikleri bırakıp gitmemeye dair, akabinde uçaktaki yolculara dair iç geçirmek onlar adına minimal üzüntü hissetmek.
