Türkiyenin en huzurlu şehridir. Bir giderken ağlarsın bir de dönerken. Sıkıcıdır, boğulursun. Denizi yoktur, kampüsten şehire giderken geceler boş arazileri deniz olarak hayal edersin. insanlarından nefret edersin, yobazlılarından nefret edersin. Ama bir bakarsın sevmişssin işte. Orada yaşadığın günler en huzurlu günlerinmiş meğer, en sakin, en güzel. Toplarken bavulunu yedi tepeli cehennemine dönerken, içine önce hep yanında olacaklarını bildiğin, ne olursa olsun kaldığın yerden devam edecek dostlarını koyarsın önce. Sonra her bunaldığında aklına konya düşer, o düzlük, o sarılık, o uçsuz bucaksız boşluk. Ve bir bakarsın Konya' dasın yine, yeniden.
Huzurludur, Mevlananın hikmeti mi bilinmez güzeldir.
