güneş ve bulutlarla iddiaya girmek. dağ bayır geziyordum, seni arıyordum. okadar bakındım ama gerçekten niyetlendiğim zaman buldum seni ziraat fakültesinin önünde. eğildim, senden yüzlerce var. giydiğin her şey: zümrüt, zebercet, elmas, yakut, safir. ayinden sonra süslenen şapeller in parlak mermerlerinden daha canlısın sen.
koparmak yoktur benim ellerimde. bir tane aldım, yetmedi 2 oldu, dayanamadım 3 oldu. cebime bile koyamadım, ezilmenden korktum.avuçlarımın arasına yatırdım. içim rahat etmedi. saplarından tuttum. karşından gelen üniversiteli kızların kulaklarından kıskanıp avuçlarımda sakladım. etrafımda vızır vızır dönen eşek arıları ve kara sinekler, vermem kimseye yemin ettim. sevilmediğin kadar sevdim, koparmayacak kadar aldım. bir yıldız hızla üstüme düşüyordu. duvarların geldi aklıma, hayaline daldım.
dedim ya ben koparmam, saplarından tutarım. oturdum bir banka. içim bir hoş, nasıl anlatsam: yağmurda bisiklet süren aşıkların ıslaklığı, tandır başında oturmuş anneannemin elindeki sıcak ekmek, mısır tarlamızın ortasında duran çift şapkalı burunsuz korkuluk... yerin yedi kat altından saplarına tutundum, koparmam. yapraklarını çekmeye başladım, utanmam. çocukken başıma geldi ya ondan korktum. canı yanmasın diye sarısını kapadım. yok ki bunun kaidesi kuralı, sıradan yapraklarına baktım. ne kadar tutabilirim ki ellerimde 3 masum papatya. hayır, dedim ya ben koparmam!
onlar seni tanıyorlar, uzattılar yapraklarını ''saymaya başla.'' dediler. ben saydım, saydım saydım saydım...yapraklar düştükçe heyecanlandım, bir soğudum bir ısındım. bulutlar düştü, elimde 3 adet güneş kaldı. irkildim, bir de baktım papatyalar bağırdı:
seviyor!
iddiayı ben kazandım, papatyalar böyle istedi canım.
