tanrının biz insanlar için yarattığı en büyük işkencelerden biridir. kaynatarak öldürme, kemik kırma, kırbaçlama, keçi dili gibi diğer işkenceler empyrium şarkıları yanında adeta bir hiçtir.
tuhaf olan ise birçok insanın bu işkenceyi şiddetle arzulamasıdır. çünkü bu işkence, yüksek dozda acının yanında, huzur da verir. dünyada var olduğunuzu hatırlarsınız.
eskileri, yaşamak isteyip yaşayamadıklarınızı düşünürsünüz. ve ardından empyrium size bütün samimiyeti ile kucak açar. benliğinize biraz hüzün, biraz acı, biraz huzur katmak için kucak açmıştır size. karşı koyamazsınız, hiç düşünmeden atlarsınız kollarına. daha sonra gözlerinizden yaşlar süzüldüğünü fark edersiniz. ama genede vazgeçmezsiniz o kucaktan, daha fazlasını istersiniz.
bir süre sonra yaşayan ölü olursunuz.hüzün artık bedeninize ve ruhunuza işlemiştir. pişman olursunuz. hayatı sorgulamaya başlarsınız. "neden yaşıyorum?" gibi sorular sorarsınız kendinize.
(bkz: lover's grief)
(bkz: the ensemble of silence)
(bkz: dying brokenhearted)
(bkz: under dreamskies)
(bkz: ode to melancholy)
işkencenin en sert kısımlarıdır.
