ne hakkında konuştuğunu bilmeyen insanların katıldığı furyadır. öncelikle dediğim gibi, bir insanın kendisiyle çelişmesi çok komik. sinir bozucu da. bitik bir ülke bırakın da toparlasın demek ne kadar kolay değil mi? ama soran elbette olmaz, bir hiçten bir devlet çıkarmak nasıl böyle çabuk oldu diye. kendi uçağını bile üretebilecek duruma gelen bir ülkeden bahsetmek işlerine de gelmez. düşünen elbette olmaz işçi sınıfı olmayan bir ülkede sanayileşme için atılımlar yapmanın ne kadar önemli olduğunu, kafaları basmaz çünkü. elde demir çubuk yokken fabrika kurmak ne kolaymış ta haberimiz yokmuş. sanayi inkilabının bitmesi diye bir şey varmış, onu öğreniyoruz arkadaşlardan biz. yeteri kadar fabrika, üretim tesisi açılınca sonra hiç açılmıyormuş. zihniyete gel demekten başka bir şey kalmıyor insana. ha kapitalizmin karşısındaki tek görüşü sosyalist görüş olarak anlamak ta ayrı bir meziyet, ayrı bir bilgi birikimi gerektiriyor. vahşi kapitalizm ile devletçilik arasındaki farkları kendine tarihçi diyen, 20 yaşına gelmiş adamlar bilmiyorsa ölmüşüz üzerimize toprak atanımız yok. eğer çok demokratsak ayrıca, bu kadar inanıyorsak demokrasiye her yanlışa karşı çıkacağız. yassıada mahkemeleri adil yargılama yapmıştır dediğimi hatırlamıyorum ben. ama bu, tahkikat komisyonunun iyi bir şey olduğu sonucunu mu çıkarmamıza sebep olmalıdır? gerçek demokratlık bu değildir. kadın hakları bireyselleşmeyle alakalı diyenlere ise kocaman gülücükler yollamak istiyorum. osmanlı devletinin yıkılışı ile Türkiye cumhuriyetinin doğuşu arasında bir anda şahlanmış yani bireysellik? Hem de tüm dünyada yokken örneği, Türkiye topraklarında verilmiş kadınlara haklar. Bak sen şu işe. Bunu sağlayan da Atatürk devrimleri de değildir imasını da gördüm ya, artık ne desem boş. Yakın zamanda Atatürk devrimleri bu ülkeye hiçbir şey katmamış, şişirilmiş balonlardır da dersiniz Hıncal Uluç abinizin, Amerikan güdümlü bir modeli gibi. Yazıklar olsun.
