yoktur öyle bir açlık. kemalistler sevgi pıtırcıklarıdır.
kırlarda, bayırlarda neşe ile koşarken düşerler de ağlamazlar. o derece sevgi doludurlar.
hatta bir rivayete göre haidi, haidi nin kankası peter, dedesi ve bir kemalist bir gün çayırda maruana toplarken haidi nin serçe parmağına kıymık batar da başlar ağlamaya. bunu gören sevgi dolu kemalist derhal olay yerine koşar ve ilk müdehaleyi yapar. zavallı haidi sevgi pıtırcığı kemalistin bu ilgisi ile bir anda neşelenir ve ömür boyu mutlu yaşarlar.
