eski günleri özleyen kişinin, hasret sözcükleridir.
*"bizim zamanımızda atari vardı, jetonla çalışan, ve ben kola kutularından sahte jeton yapardım.
parasızlık vardı o zmanlar, ben de boyadığım her ayakkabının parasını atari jetonuna yatırırdım.
oynadığım oyunu da mutlaka sıfırlardım anasına satayım, kıyak oynardım hani, etrafım seyirci dolardı,
eli yüzü boyalı bu pis çocuk nasıl da oynuyordu atariyi,
sonra bir ara zabıtalar geldi ve çocukluğumun en lüks eğlence mekanını kapattı adiler,
ve ben boyacılığı bıraktım,
sonra play station zırvaları çıktı,
bin tane de ayakkabı boyasam o yeni oyunu oynayamıyordum,
daha fazla para ve mutlak yalnızlık gerektiriyordu o oyun, veya senin gibi züppe bir iki arkadaş,
tabi ben züppe değildim, ama atari salonumuz kapanmıştı,
ve ben boyacılığı bıraktım."
