aslında pişmanlıktan önce gelendir hüzün..
keşkeden önce düşer kalbe, vicdandandır kimi zaman.
bazense sadece yapılmaması gerektiği içindir. yanlış olduğu için..
ve o hüznü paylaşır kalp beyinle.
beyin, dudakların aralanmasıyla konuşur;
''pişmanım..''
ve bu hüzün hiç birşeye benzemez. çünkü çoğunlukla geri dönülemez olandır. ve geri dönülemez olduğu içindir o hüzün..
