ben bu adamı canlı canlı izledim, tam sahne önünde. gecenin sonuna kadar ritmi sürekli olarak yükseltip en sonunda patlatmış hem sahnedekileri hem bardakileri kendinden geçirmişti. sweet child o' mine ile kapanış yaparken sahne önündekilerin bir kısmı sahneye uzanıp yerleri yumruklamış, bir kısmı deli gibi dansetmeye başlamış, bir kısmı yere çöküp ağlamıştı. böyle bir duygu yoğunluğunu ve karmaşasını da cümle billah konserde göremedim desem yeridir.
son olarak barda sürekli çalan yeni yetme gitaristler uzanıp elini öpmeye çalışıyorlardı, onu hatırlıyorum.
yani öyle böyle bir virtüöz/show insanı değildir, izlemeden anlaşılmaz...
