-küçükken, iyi bir kız olursam hep uğur böceğinin bana uçtuğu yerlerden süprizler yapacağına inanırdım.
-ayrıca annem-babam "seni başkasından aldık" diyerek beni ağlattıklarında güldükleri için, bir ara evdeki fotograflar içinde gerçek aileme dair izler bulmaya kalktım. gizliden arardım. ailem bir sadistti sanırım o zaman.
-bütün dünyanın benim için yaratıldığını düşündüğüm zaman güzellik yarışması düzenlemeye kalkmıştım. tabiki birinci ben olacaktım.
-bir kere de, evdekilere mektup bırakmış ve evi terkettiğimi yazmıştım. işin komik tarafı mektubun yanında suratımın işaretlendiği bir fotograf vardı. mektubun kimden geldiği anlaşılsın gibi bir şeydi sanırım amacım. babam okurken içerideki odadaydım elbette.
- levent yüksel'in yeter ki onursuz olmasın aşk adlı şarkısı, şarkıcılık oyunumun favori şarkısıydı.
- annem büyüyünce ne olacaksın diye sorduğunda zengin ev kadını cevabını vermiştim. o yüzündeki şaşkınlık hala gözümün önünde.
-ve sanırım bugün çocukluğumu özledim.
