nirvana.ruhumda nuhun gemisi yüzdürürüm, karinalarına vuran dalga sesleri öylesine huzur verir ki okyanusların içinden geçip madagaskar kıyılarına ulaşırım, sessiz bir ifade şeklinde yüzümden katreler düşer, yelkenliler beklememem, içim rahattır.bu zaman diliminde, havaya kurşun sıksam su düşer üstüme. sırılsıklam ıslanmaktan korkmam. hani 1 gün açmadığın şemsiyeni ödünç alırım, belki zatüreden yırtarım. rüzgar tüylerimi diken diken eder ama üşümekten değil. mevsim solucanların kaldırımlara saçılıp tiksindirdiği yağmur mevsimi. pencereye vuran damlaların buğusuna adını yazmakla başlar, karga sesleriyle sürer gider taaa ki yaza kadar.bir sözlük bir de bu koyu kapalı hava kafa yapar bende. bazıları sadece bir sigara ya da msn ile nirvanaya ulaşır, kafa olurlar.allahtan yağmurun altında dolmak zorunda olan bir çay bardağı değilim. keşke sabaha karşı kutup ikliminde donsam. özledim vallahi bir kardan adam olsa da yesek, şimdi nasıl canım çekti.
''kırmızı ışık yandı, yayalar geçsin bekleyelim.'' diyen arkadaşım hiç olmadı. hepsi trafik canavarıydı. ileri derecede haz düşkünleriydiler, hala öyleler.selam veririm ''nerden geliyorsun'' derler ne alakaysa. sen gel bu adamın çağrışım dünyası olduğuna inan,yok böyle bir şey! kahvelerden nefret ederim. pişpirik oynarsam anca gazozuna o da gırgırına. gözüne sürme çeken adamlar gördüm, kulağına küpe takıp çıkarmak için kanatanlar da var, allah size akıl fikir versin.
iskandinavyanın papatya sarısı kızları ve knut hamsun un norveç balıkçıları durduk yere mi intihar ediyor sandın. onları bu havalar mahfetti. koyu kapalı havanın üvey evlatları bellediler kendilerini. taze çikolatalar ve ingmar bergman kimseyi nirvanaya ulaştıramadı. ve kibrit çıkan ormanlar yandı...
yani herkes kendi kendinin psikologu anladın mı canım.
