Yakın zaman zarfında aldığım her nefeste içime çektiğim acıyı yükselten olaydır. Benimdi benimleydi. Her şey güzel gidiyordu. O bana adım atıyordu ben ona. Acelemiz yoktu hiç bir şey için. Dünyam onun etrafında dönüyordu. Yaşam varlığı benim için sonsuz bir mutluluk kaynağıydı. Her gülüşü kalbimi pırpır attırıyordu. yanında herşeyi unutabiliyordum. tek bir hatam vardı.. Ona söyleyemiyordum. O da farkındaydı hissediyordum. Gözlerimin baktığı yerde, kalbimin attığı yerdeydi o. Sonra bir baktım başkasıyla.. Ağzımın içi acıydı.. Karnıma ağrı saplanmıştı. Sonsuz bir yorgunluk üzerimdeydi. Tepki veremiyordum. Sadece canım yanıyordu.. Gözyaşlarımın akmasına engel olamadım. Ellerimin arasından kayıp giderken izledim sadece.. Derin güzelliğine son bir defa bakarcasına.. Beni bu şehre bağlayan yegane şey artık benim değildi. Bambaşka tenlerin koynunda uyanacak sabahlara.. Başka dudaklar öpecek onu.. Ve o başkasına sarılacak benim içimi yakarak.. Bilmeden de olsa. Onunla konuşamıyorum bile artık. Sanki her cümlemde onu sevdiğimi anlayacakmışçasına kaçıyorum ondan. Aşktan bir yara daha aldın esther. bütün gücümü yitirmiş gibiyim ne adım atasım var ne geri dönesim. Adı sonsuza dek dudaklarımda yaşayacak. O bilmese bile. Hala bana aitmiş gibi adeta ama başkasınına.. Kalbi başkası için atıyor ben ona yanarken. Keşke anlatabilseydim hislerimi kelimeler kifaiyetsiz kalacak bile olsa. Ama o buzdağı başka volkanlarda erimeyi tercih etti ve esther bilinmezce uzaklaştı.
