aşağıda anlatıcağım rüyayı hatırladıkça hala tüylerim diken diken olur ürperirim. gerçi bu rüyayı göreli aradan çok zaman geçmedi, olsa olsa bi kaç ay. neyse başlayalım...
Vakit güneşin batma vakti, havanın rengi turuncu. güneş bulutların ardından günü son kez selamlıyor. Mekan gecekondu mahallesi gibi ama değil çok daha kaotik bi yer. gökyüzünü siyah dumanlar kaplamış, her yerden kara dumanlar yükseliyor...
bu kaotik mekanın tam ortasında 8-10 m boylarında 3-4 m eninde kapkara cüppeli, uzun kara sakallı koyu benizli bi imam her adımında yeri zangırdata zangırdata yürüyor. ama ben kendimi göremiyorum. sanki ilahi bakış açısıyla anlatılan bi hikayenin anlatıcısıyım. olanları görebiliyorum ama kendim yokum.
dev imam her adım attığında yerler çatlıyor, kara dumanlar daha da arşa yükseliyor. ortalıkta bir allah' ın kulu bile yok. sadece turuncu - siyah karışımı bi gökyüzü, harabe haldeki evler, kara dumanlar ve kara cüppeli, kara sakallı kallavi imam...
bu rüyanın ne anlama geldiğini bi türlü çözemedim. ama çok ilginç bi rüya olduğu kesin. rüyaların çoğu zaten saçma olur ama bu bi başkaydı. neyse...
