(bkz: hükümsüz)
Şu hayat kavgasında toz duman sürüklendim
Nerdesin suna boylum, gözlerinde sevdam kaldı
Öyle bir yaşamak ki kendimi zor büyüttüm
Ayrılık vurgununda belli etmedim ama ciğerim yandı
Verdiğin söz hükümsüz
Geçmedi gönül senden
Ettiğim aha inanma
Sana hiçbir kötülük gelmez benden
(bkz: kalp unutmaz)
Çok zaman geçmesi gerek aradan
Akşamdan sabaha onaramam ki
Boş kalırsa durur atmaz ki bu kalp
O zaman ben nefes alamam ki
Bir daha bir daha dener miyim hiç
Bir daha geriye döner miyim
Araya girenleri el sürenleri
Ben unutsam kalp unutmaz
ihanetle vurulmuş biri bir daha
Öncesi gibi kanatlanamaz
(bkz: yaralı)
Ne zaman canın yansa bu kadar derinden
Sanırsın mümkün değil bir daha üzülmen
Ne inat ne gözü kara ne dayanıklı yürek
Acıyor aynı yerden herşeye rağmen
Ne akıl kar ediyor ne fikir o sırada
Biliyorsun geçiyor zamanla ama ne fayda
Yaralı tepeden tırnağa herkes yaralı
Alışılmıyor acıya yok kaidesi kuralı
Kanayıp ne kadar tutabilirsin gül uğruna dikeni
Ne gelen anladı ne giden olanı biteni
Neresinden başlasam, eskisi gibi kolay olmuyor
Kelimelere itimadım kalmadı işim çok zor
iri yarı, kötü kalpli, boyalı, geçgin kadınlar gibi
Dil, çöplerini naylon torbalarında saklıyor
Tebdil-i mekanda ferahlık yokmuş aslında
Acının yüzölçümü yeryüzünden çokmuş aslında
