istanbuldan falan filancaya gitmekte olan şehirlerarası otobüse adapazarı'ndan bindim.üzerimde laciver v yaka bir kazak içimde beyaz bir gömlek var.beni yolcu edenlere el sallıyorum,üzüntülüyüm,gözlerim yaşlı...koridorda,orta kapıda ayakta duruyorum.arkamdaki çocuk bişeler diyo.umursamadım tabi..bir daha bir daha bir daha diyince bu ne konuşuyor diyerekten dönüp baktım.''yuh yani 2 saattir size bağırıyorum'' dedi ''su verirmisin''. ağlıyorum üzgünüm şokagirmişim konuşamadım,bakakaldım. çocuk verdi veriştirdi ondan sonra terbiyesizmi bıraktı firmamı bıraktı..susmadı da.. sakinleşince 31 numaralı koltukta oturacak olan müşteri olduğumu hostla birlikte izah ettik..kendisini bazen yolda görüyorum muzip sırıtıyor kendisi...
