bu hafta yağmur atacan la yaptığı röportajda 80 sonrası gençliğiyle ilgili önemli tespitlerde bulunan ve yağmur atacana verdiği ayarlarla* yaran başarılı insan.
yazıdan bi kaç bölüm:
"Kapıdan giren, 19-20 yaşlarında, bronzluğunun fevkinde, hiçbir zaman gönül işleriyle bağdaştıramadığım 'beybi feys'in feyzinde... Görür görmez "Burdayız" diye seslendim. "
"Yağmur, neredeyse bütün yaşıtları gibi Cem Yılmaz gibi konuşup espri yapmayı bir yaşam biçimi haline getirmiş. Orta Anadolu lehçesiyle kelimeleri garipsetmek gibi bir şey bu. ironik yaklaşımlarda kullanılıyor daha çok, anlamışsınızdır. Zaten 80'li yıllarda doğup da komik olmayan, en azından girişim yapmayan hiçbir gencimize rastlamadım. Onların dönemine denk gelen gündelik mizahın yükselen değer oluşu sayesinde hepsi neredeyse komik. En azından iyi niyetli. "
yaşlanmak ve ertelemek üzerine çok güzel bir bölüm var bir de:
"24 yaşındayken kendimi ne kadar yaşlı hissederdim onu hatırlıyorum. Oysa koridorunda at koşturacak kadar uzun zamanımız varmış. Belki şimdi de böyledir bu ama biz (yani kendini yaşlı hissedenler) yaşlı hissetmeyi geliştirdiğimiz için hep geçmişe bakarak genç hissediyoruz. Belki de insan kendini genç hissetmeye başladığı zaman yaşlanmış demektir, kim bilir... Mesela onun yaşlarındayken ileriye dair planlar kuramazdım; hep 'Artık çok geç' hissi vardı içimde. Bu da kesin çocukluk travmalarına dayanıyordur ama 'Fazla vaktim yok; daha hızlı yaşamam gerek' demekten hep erteleyerek yaşadığımı, şimdiki yirmilerinin başındakilerinin daha bir bilinçli olduklarını gördüm.... "
