bizim canımız,yemyeşil fıstığımızdı,ilgi çekmek için atmadığı takla,yapmadığı şaklabanlığı bırakmayan,aile fertlerini birbirinden kıskanıp,kafasını kızdırana acımayan gaga darbeleri ile yıldırmaya çalışan çörek otu gözlümüzdü o bizim.yıllarca bana can yoldaşı,ailemizin neşe kaynağıydı.nasıl da benimsemişiz o yeşil yaratığı.sanki ondan öncesi olmamış hayatımızda,bizimle deli gibi kavga eder ilgimizi çekemezse cart cart bağırarak tepkisini gösterir,protesto ederdi hayvan.bizi kendine o kadar bağladı ki,öldüğü gün kalbimizde açtığı yarayı hala kapatamadık.10 yıl oldu o gideli ama hala evimizde fıstık şöyleydi fıstık böyleydi diye anlatılır.o açılan yarayı doldurmaya kapatmaya çok korkuyoruz. canımız o kadar yandı ki,artık onlara uzaktan bakıp seviyoruz.çünkü o bizim ilk göz ağrımızdı ve sanırım bundan sonra da bizim için son olacak.seni çok özledik be çörek otu gözlümüz.
