home alone filmi sebebiyle inanılmaz sempati duyduğum amerika şehri. objektifleştirmek gerekirse efendim, bunların basketbolda chicago bullsları var, futbolda chicago fireları olması lazım, buz hokeyinde de blackhawks mıydı neydi işte. güzel şehir güzel.
hoş, o filmin nerede geçtiği konusunda hiçbir fikrim yok. sadece chicago lafının geçtiğini hatırlıyorum. o yüzden pek severdim. oradaki velet gibi olmak istemiştim. şansıma, birkaç ay sonra kanada'dan dayım gelmişti. kendisinden 5 dolar alıp, oradaki velet gibi parfümdür, diş fırçasıdır... onlardan aldım. tabi türk lirasıyla, eheh.
ama hiçbir zaman kocaman bir kâse dolusu dondurma yemedim ya da tek başıma pizza söyleyip televizyonun karşısında yiyemedim. çok üzgünüm sözlük. sırf bu hayallerimi gerçekleştirebilmek için hiç sevmediğim amerika'ya gitmek istiyorum. chicago'da zencilerle hamburger yiyip grup sekiş partisine katılmak ya da televizyon karşısında patates kızartması, pizza yiyip kola içmek...
evet ismail, tüketici olmak istiyorum ben artık. tüketici, obez toplumun bir parçası olmak istiyorum. çok eğlenceli olmalı olm.
