Ölümünü öğrendiğimde, soyadı gibi bir zınnnnlama oldu beynimde. Tarihin yok saydığı küçük insanları ele alırdı bu büyük adam. Onların gerçek sözlerini bizlere ulaştırırken yüzünde, hoş bir tebessüm asılı kalırdı. Oturduğu yerden konuşup, bar masalarında hükümet kurup hükümet yıkanlar gibi değil, bizzat yerine giderek haykırırdı sözlerini. Ki, ırkçılığa, Vietnam, körfez ve ırak savaşlarına karşı düzenlenen eylemlere bizzat katıldı. Vatandaşlık haklarının ilk ve en tehlikeli günlerinde bıçak sırtındaki öğrencileri destekledi. Siyahlarla beyazların aynı ulaşım araçlarını kullanma hakkının tanınmasını sağlamak için özgürlük otobüsleriyle dolaşan bir asi ruhtu.
Olgunlaşmış kayısının toprağa düşüp çıkardığı sesle, başımı onun harika tiyatro oyunu emma dan kaldırıp şunu düşünmüştüm. Bizim vaktimiz ne zaman gelecek. Sonrasında kitapları ama özellikle tiyatro oyunlarına gözüm akarken hep düşünürdüm daughter of Venüs, Marks in soho bizim sahnelerimizde ne zaman görünür diye. Tam bu sırada erkal imdadıma yetişti. Muammer karaca'da izlerken marks'ın dönüşünü, zinn'in zekasına, ileri görüşlülüğüne ve anlizlerine bir kez daha hayret ederken oyunu takip edemiyordum.
Belkide onun için en güzeli, noam chomsky söylemiş. Ne zaman barış ve adalet için bir mücadele varsa , howard, çoksusunun kanatlarını açarak, dürüstlüğü, adanmışlığı, hitabet ve anlayış gücüyle ilham vererek, muhalifleriyle karşılaştığında mizahı elden bırakmayarak, şiddet karşıtlığına inanarak bütün namusuyla orada ön saflardaydı.
Umarım bizim popüler tarihçilerimiz, mangalda et eşliğinde rakı içer gibi tarih tartışmaktan uzaklaşıp, yada dönem yalakalığı tarihçiliğini bırakıp zinn gibi tarihçilerin yaşamı ve çalışmalarından etkilenirler.
Umarım Marks'ın Dönüşü sadece o zamanları ve Marks'ın yerini aydınlatmakla kalmaz, bugünlere ve bizim bulunduğumuz yere de ışık tutar. Howard zinn
