Bir ninniyi kıskandıracak kadar güzel sesiyle çakıl taşları arasından sızıp
gelen su, çimenler, dağ çiçekleri, ceylanlar, kuşlar, denizler, yeni doğmuş
süt kokan bebekler, güller, toprak, rüzgarda nazlı nazlı devinen yapraklar,
ağaçlar, kısacası her şey. Ne yana baksam her şey bana insanları anlatır.
insanların inceliğini, duyarlılığını, insancıllığını, sevecenliğini
ululuğunu, yaratıcılığını, sanatçılığını.
Dünyada bunca yıkım, kıyım,zulüm,ihanet ve kötülükler olmasına rağmen, yine
de insanlar hakkında kötü düşünemiyorum. insanları öylesine güzel, öylesine
derin, anlamlı, zarif incelikli düşünüyorum ki, onları güneş gibi sıcak,
toprak kadar vefalı, su kadar temiz, çimenler gibi zarif, ceylanlar kadar
güzel, kuşlar gibi özgür ve verimli bir toprak kadar ağır ve olgun
düşlüyorum.
Ya güller, gülleri anlatacak kelime bulamıyorum, o üstün gururlu, minnet
nedir bilmeyen, kendinden güzelliğinden emin, güller bana daima genç kızları
hatırlatır. ince, hassas, kızararak bakan, soluveren, hemencecik küsen,
kırılan, tatlı bir söze gülümseyişe hemen açıveren yüreğini. Güller ki her
yaprağı bin bir mana bin bir renk, ahenk ve ifade dolu.
Önemli olan yaşamayı bilmek ve yaşarken de paylaşmayı, dünyada her insanın
yaşam hakkına saygı duymayı, insanları anlamayı ve en önemlisi de hoşgörüyle
bakmayı savunmak ve sevmesini bilmek. Her şey son derece hassas ve basit.
Zor görünse de. insanları diğer canlılardan ayıran özellikler de bunlar olsa
gerek
Bence bu dünyada ihtiyacını duyduğumuz ve muhtaç olduğumuz en önemli şey
sevgi, dostluk ve hoşgörüdür. Küçücük bir tebessüm ve tatlı dil,
karşımızdakine verebileceğimiz en güzel hediyedir, unutmayalım. insanlar
sevmeli, şartlar ne olursa olsun insanlar sevmesini bilmeli. Hayata hoşgörü
ile bakılınca olaylara pek çok şey yumuşuyor. Bunu hepimizde biliyoruz
mutlaka, ama yinede söylemeliyiz birbirimize, hatırlatmalıyız. Çünkü yaşamın
tadı ayrıntılarda gizlidir, yaşamak sevmektir, hissetmektir, anlamaktır. *
